RSS Feed (xml)
Καλησπέρα μετά από πολύ καιρό. Εδώ είμαι και πάλι, γύρισα από τις περιπετειώδες διακοπές μου από το camping (πρώτη φορά, ναι ναι!) στην γνωστή σε όλους μας ρουτίνα.
Πίστευα ότι δεν θα ξανάγραφα σε αυτό το μέρος, ότι δεν θα χρειαζόταν να σας φάω άλλο τον χρόνο σας, αλλά τελικά ήμουν λάθος. Σήμερα θα σας μιλήσω για τους ανθρώπους που με «τρομάζουν» περισσότερο. Ας τα πάρω τα πράγματα όμως από την αρχή.
Όλη η μέρα μου σήμερα ήταν σαν τις διακοπές μου. Αρκετά ευχάριστη και σχετικά ήρεμη μέχρι που ήρθε ένας βραδινός περίπατος λίγων μέτρων να τα καταστρέψει όλα.
Γυρνώντας από μια ημερίδα και αρκετά ενθουσιασμένος που προβληματίστηκα με κάποια πράγματα που άκουσα εκεί πήγα να βρω κάποιους γνωστούς μου να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις.
Μέγα Λάθος.
Εκεί ξεκίνησαν όλα. Δεν ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι περνάνε φάσεις «εξυπνάδας» στις οποίες νομίζουν ότι είναι τέλειοι και δεν δέχονται να «εισβάλουν» στα μυαλά τους άλλες γνώμες, σαν να υπάρχει μέσα σε αυτά ήδη η «Πραγματική Γνώση». (μπρρρρρ Spooooky!)
Ας το κάνω λίγο πιο αναλυτικό για να μπορέσετε και εσείς να με παρακολουθήσετε. Μιλάω γι εκείνους που ψάχνουν να βρουν την ευκαιρία να πατήσουν στο λάθος που θα κάνεις και θα σε κάνουν να νιώσεις μειονεκτικά λέγοντας κάτι, κουνώντας ειρωνικά το κεφάλι ή κοροϊδεύοντας (όχι αστεία) μετά από λίγο, ίσως και πίσω από την πλάτη σου.
Μιλάω γι αυτούς που δεν ξέρουν τι θα πει προβληματισμός και ζουν σε ένα κόσμο που είναι οι καλύτεροι σε ό,τι κάνουν και δεν χρειάζονται εξέλιξη, ούτε συζήτηση, ούτε ανθρώπους στο πλάι τους.
Μιλάω για τους ανθρώπους που έχουν ξεχάσει τι θα πει διασκέδαση, τι θα πει γέλιο και πλάκα, γι αυτούς που το άραγμα στην παραλία είναι μαρτύριο. (υπάρχουν και τέτοιοι σε αυτούς τους καιρούς).
Μπορείς εύκολα να τους αναγνωρίσεις περνώντας έξω από μια καφετέρια και κοιτάζοντας μέσα βλέπεις μια παρέα 3-4 ατόμων, χωρίς τάβλι, να πίνουν τον καφέ τους και να μιλάνε πάντα σοβαρά. Οι συζητήσεις αυτές είναι γύρω από τα ίδια και τα ίδια θέματα, δηλαδή πως θα βγάλουνε λεφτά (εκατομμύρια για την ακρίβεια γιατί τα λίγα δεν φτάνουν σε κανέναν μας), πως μπορούν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο από τα σπίτια τους και άλλα τέτοια χαρούμενα θέματα. Βεβαία δεν λείπουν και τα σχόλια του τύπου «ΕΕΕ είσαι βλάκας!!!» όταν κάποιος πει κάτι που δεν μπορούν να καταλάβουν.
Είναι τρομακτικό να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι πλέον παιδί αλλά ένας μίζερος ξεροκέφαλος ενήλικας χωρίς ενδιαφέροντα. Ίσως να είναι και κάτι άλλο και όχι μόνο αυτό, αλλά είναι εξίσου τρομακτικό. Η ζωή είναι τόσο δα μικρή και με τις πράξεις μας κάθε μέρα της αφαιρούμε και λίγο ακόμα.
Δεν ξέρω κατά πόσο κατάφερα να σου κερδίσω το ενδιαφέρον (καημένε) αναγνώστη, αλλά θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι βλέποντας τέτοιους ανθρώπους και προβληματίζεται.
Ένας τύπος ολίγον νευριασμένος.